tuin

Wat ben ik blij dat ik uitzicht heb op het groen van de natuur. Ik hoef maar uit het raam te kijken om te genieten van al die frisse groene kleuren die zo bij de lente horen.

Mijn achtertuintje is piepklein, maar dat betekent niet dat er geen plaats is voor een stukje natuur.

Waar het kan staan bladverliezende planten en voorjaarsbloemen. Zij zorgen ervoor dat je de wisseling van de seizoenen van dichtbij mee kan maken. Ieder seizoen heeft zijn eigen schoonheid, maar de natuur in de lente doet me altijd denken aan de kringloop van het leven.

Vanuit de woonkamer gezien lijkt mijn achtertuintje net een levend schilderij. Een schilderij dat steeds weer verandert.
Waar eerst bloesem zichtbaar was, zitten nu de groene bladeren en piepkleine vruchten van de fruitboompjes.

De merel, lijster en het roodborstje maken overuren om al het voedsel aan te slepen voor hun jongen. Voedsel dat ze in mijn tuintje vinden. Bij het compostvat, tussen de oude wilgentakken en de halfvergane bladeren die nog over zijn van de winter zit blijkbaar genoeg eetbaars.

De kikkers (ik heb er twee geteld) steken af en toe hun kopjes boven water uit om zich te koesteren in het zonnetje. En het nieuwe rode katertje van de achterburen komt regelmatig op ontdekkingstocht. Ook hij geniet van de tuin en de lente in zijn bol.